𝐀𝐥𝐬 𝐣𝐞 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐜𝐨𝐧𝐟𝐥𝐢𝐜𝐭 𝐝𝐮𝐫𝐟𝐭 𝐭𝐞 𝐦𝐚𝐤𝐞𝐧, 𝐛𝐞𝐧 𝐣𝐞 𝐝𝐚𝐧 𝐡𝐨𝐨𝐠𝐬𝐞𝐧𝐬𝐢𝐭𝐢𝐞𝐟?
Zo zwart-wit is het natuurlijk niet. Maar hoogsensitieve mensen herkennen zich hier wel vaak in. En dat is heel logisch.
Gevoelige kinderen, hebben veel ruimte nodig voor de overweldiging die ze dagelijks meemaken. Ze kunnen onbegrensd blij of opgewonden zijn van geluk, verdrietig zijn om iets dat ze echt diep raakt. Koken van woede omdat ze ergens heel boos over zijn. Of simpelweg even vol zitten van de hoeveelheid prikkels en daarom moeten ontladen.
In al deze situaties is de GEZONDE en NATUURLIJKE reactie dat je systeem zich wil ontladen. Stoom afblazen, huilen of juist je woede eruit laten komen. Door te schreeuwen, door te schoppen of te slaan.
En dat zijn precies de situaties die ouders lastig vinden. Van vroeger uit werd dit gedrag altijd afgekeurd of zelfs afgestraft. Van generatie op generatie. Met als gevolg dat het authentieke, natuurlijke en bovenal gezonde gedrag van het kind wordt afgewezen. Het leert dat woede of verdriet niet ok zijn. Het kind mag niet zichzelf zijn. Niet de ruimte innemen die het even nodig heeft.
Als kind leer je zo al op jonge leeftijd: 𝘢𝘭𝘴 𝘫𝘦 𝘣𝘰𝘰𝘴 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵 𝘻𝘪𝘵𝘵𝘦𝘯 𝘥𝘢𝘢𝘳 𝘤𝘰𝘯𝘴𝘦𝘲𝘶𝘦𝘯𝘵𝘪𝘦𝘴 𝘢𝘢𝘯. Voor het kinderbrein van een kind is dat eenvoudig te verwarren met afwijzing van je persoonlijkheid.
En de kans dat papa en mama je niet lief meer vinden is veel te spannend voor zo’n kleintje. Ze zullen zich aanpassen om de verbinding te behouden. Zo zijn we simpelweg geprogrammeerd als mens. Als deze afwijzing structureel plaats vind leer je jezelf aan: inslikken die emotie! Want als dat lukt is er niets aan de hand en voel je je veilig en geliefd.
Gelukkig is er per generatie steeds meer ruimte voor ontlading, gevoel en kwetsbaarheid. Maar ondanks dat 𝐤𝐫𝐢𝐣𝐠𝐭 50% 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐡𝐨𝐨𝐠𝐬𝐞𝐧𝐬𝐢𝐭𝐢𝐞𝐯𝐞 𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐛𝐮𝐫𝐧-𝐨𝐮𝐭. Gevoelens worden onderdrukt, je eigen grenzen worden niet gerespecteerd en de overleef-stand staat te lang aan.
Daarom help ik gevoelige mensen met o.a.:
Deel dit bericht
𝐀𝐥𝐬 𝐣𝐞 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐜𝐨𝐧𝐟𝐥𝐢𝐜𝐭 𝐝𝐮𝐫𝐟𝐭 𝐭𝐞 𝐦𝐚𝐤𝐞𝐧, 𝐛𝐞𝐧 𝐣𝐞 𝐝𝐚𝐧 𝐡𝐨𝐨𝐠𝐬𝐞𝐧𝐬𝐢𝐭𝐢𝐞𝐟?
Zo zwart-wit is het natuurlijk niet. Maar hoogsensitieve mensen herkennen zich hier wel vaak in. En dat is heel logisch.
Gevoelige kinderen, hebben veel ruimte nodig voor de overweldiging die ze dagelijks meemaken. Ze kunnen onbegrensd blij of opgewonden zijn van geluk, verdrietig zijn om iets dat ze echt diep raakt. Koken van woede omdat ze ergens heel boos over zijn. Of simpelweg even vol zitten van de hoeveelheid prikkels en daarom moeten ontladen.
In al deze situaties is de GEZONDE en NATUURLIJKE reactie dat je systeem zich wil ontladen. Stoom afblazen, huilen of juist je woede eruit laten komen. Door te schreeuwen, door te schoppen of te slaan.
En dat zijn precies de situaties die ouders lastig vinden. Van vroeger uit werd dit gedrag altijd afgekeurd of zelfs afgestraft. Van generatie op generatie. Met als gevolg dat het authentieke, natuurlijke en bovenal gezonde gedrag van het kind wordt afgewezen. Het leert dat woede of verdriet niet ok zijn. Het kind mag niet zichzelf zijn. Niet de ruimte innemen die het even nodig heeft.
Als kind leer je zo al op jonge leeftijd: 𝘢𝘭𝘴 𝘫𝘦 𝘣𝘰𝘰𝘴 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵 𝘻𝘪𝘵𝘵𝘦𝘯 𝘥𝘢𝘢𝘳 𝘤𝘰𝘯𝘴𝘦𝘲𝘶𝘦𝘯𝘵𝘪𝘦𝘴 𝘢𝘢𝘯. Voor het kinderbrein van een kind is dat eenvoudig te verwarren met afwijzing van je persoonlijkheid.
En de kans dat papa en mama je niet lief meer vinden is veel te spannend voor zo’n kleintje. Ze zullen zich aanpassen om de verbinding te behouden. Zo zijn we simpelweg geprogrammeerd als mens. Als deze afwijzing structureel plaats vind leer je jezelf aan: inslikken die emotie! Want als dat lukt is er niets aan de hand en voel je je veilig en geliefd.
Gelukkig is er per generatie steeds meer ruimte voor ontlading, gevoel en kwetsbaarheid. Maar ondanks dat 𝐤𝐫𝐢𝐣𝐠𝐭 50% 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐡𝐨𝐨𝐠𝐬𝐞𝐧𝐬𝐢𝐭𝐢𝐞𝐯𝐞 𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐛𝐮𝐫𝐧-𝐨𝐮𝐭. Gevoelens worden onderdrukt, je eigen grenzen worden niet gerespecteerd en de overleef-stand staat te lang aan.
Daarom help ik gevoelige mensen met o.a.:
Deel dit bericht
Gerelateerde artikelen
Gerelateerde artikelen
Over Danny Maas
Door een reeks grote gebeurtenissen in mijn leven, greep mijn lijf plotseling in. Uit het niets. Niets klopte meer.
Ik verslond specialisten, maar kreeg het lek moeilijk boven. Tot ik doorkreeg dat mijn valkuil mijn gevoeligheid was. En dat dat betekent dat ik altijd aan het aanpassen was aan anderen. Door de opleiding Transactionele Analyse te gaan doen ontdekte ik mijn affiniteit met en de passie voor coaching en therapie. Mijn missie ontstond:
Het aanbieden van de hulp die ik zelf had gewild.
Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen, bekijk dan mijn aanbod.
